Kers op de taart

Kers op de taart

10 may 2024
-
Algemeen

Volendam heeft zich vorige week alweer verzekerd van weer een jaar Eredivisie. En dat is met een jonge ploeg als deze echt een prestatie van wereldniveau. Dit is uiteraard een grote verdienste van de trainer Hjalmar Hoekema en hij verdient hiervoor werkelijk alle credits. Wie we echter vooral niet mogen vergeten, zijn de vaste supporters die iedere thuiswedstrijd opnieuw de ploeg aanmoedigen. Cor & Willem Drum, de ouders van Nick Schilder (u weet wel, de op één na beste visboer van Nederland & omstreken), Berry Peterolie, de familie Braspenning, Jan Bami, Barney, Carlo Spiering, Sam Snoek, Joep Hooijschuur (de vader van Tim Taylor, snapt u het nog?), Sjaak Kras, de vader en moeder van Jack Tuyp, Jan en Lisette Schokker, de ouders van Duncan Poorter, Jan Bakker, Jan Tuip, Rijkaard en Afra, Robin Hoencamp, Jacco Smits, Dirk & Nico en al diegene die ik nu nog vergeet. Zij verdienen echt een groot compliment.  

 

Omdat de wedstrijd dus ‘voor den Keizers Baard’ is, kan Volendam vrijuit spelen. Dat blijkt als binnen twintig seconden de bal al in het net ligt. Kick Braspenning gaat – door de benen van de tegenstander – een 1-2 aan met Nabil Akaazoun en rondt droogjes af. Robin Bont is hier vanuit de kantine (voorzien van een fles koud gerstenat) getuige van, want ‘ij et weir wet’. Hij ziet dat zijn ploeg het overigens ook prima zonder hem afkan tegen Veenendaal, want twee minuten later is het Duncan Poorter die voor de 2-0 zorgt. Een monsterscore lijkt in de maak. 

 

Twee keer geel is…

Behalve Robin Bont en Colin Tuip ziet ook succescoach Hjalmar Hoekema het schouwspel toe vanaf de tribune. Hij is geschorst vanwege een rode kaart in de vorige wedstrijd met de hartelijke groeten van Marco Mühren. Voor meer informatie verwijzen wij u door naar de reacties die hoogstwaarschijnlijk onder dit stuk zullen volgen. Waar het op de tribune dus een drukke boel is, bloedt het binnen de lijnen na de tweede treffer een beetje dood. Veenendaal is niet bij machte het Volendam moeilijk te maken en de thuisploeg zelf springt veel te slordig met de geboden ruimte en mogelijkheden om. Tot de 12e minuut als het Veenendaal is dat tot scoren komt. Dit na een paar slordigheidsfoutjes van Nick Schilder, toch al tijden de meest constante – en wellicht beste – speler van het team. Het leidt vooral tot grote ergernis bij zijn ouders en tegelijkertijd grootste fans/criticasters. Dat wordt de komende dagen om 20.00 uur naar bed. 

 

Over en uit

Akaazoun – degene die deze avond de kar moet trekken en dat ook doet – maakt de marge, met een beetje hulp van een vreemd been, weer twee, 3-1. Volendam krijgt een minuut voor rust een enorme kans op 4-1, maar vergeet te scoren en ja hoor. Tien seconde later is het 3-2. Totaal onnodig en tegen werkelijk alle verhoudingen in is dit ook de ruststand. ‘We’ zullen na rust toch echt uit een ander vaatje moeten tappen om het seizoen op een waardige manier af te sluiten. 

 

In de tweede helft lijken de Oranjehemden zich hier ook van bewust, want de 4-2 – het eerste doelpunt in eigen huis van Tom Mittes – ligt al heel snel in de touwen. Volendam moet overigens wel scherp blijven, want de wedstrijd is nog lang niet gespeeld. Veenendaal blijft namelijk gevaarlijk. Spannend wordt het overigens niet meer. Dit dankzij de uitstekend keepende Stef Schilder en de beste man van vandaag Nabil Akkazoun die voor de 5-2 zorgt. Mocht Veenendaal toch nog enige hoop hebben, maakt Kick Braspenning hier definitief een einde aan door de 6-2 aan te tekenen. 

 

Grote klasse

Omdat Nick Schilder niet levert vandaag - wat doelpunten betreft - moet er weer hulp van een Veenendaals been aan te pas komen om de 7-2 op het scorebord te zetten. 7-3 wordt vervolgens nog 8-3 en 9-3 en zelfs 10-3 door wederom uitblinker Akaazoun, Sam Schokker en Kick Braspenning en dan is het voor Volendam genoeg geweest. De kers op de taart van een seizoen waar het kleine dorpje dat dapper weerstand biedt aan de ‘Gallische’ overheersing zich opnieuw verzekerd heeft van weer een jaar op het allerhoogste niveau in Nederland. En dat is echt een unieke prestatie!  

 

Verslag Jan Koning( Lollie)