Afscheid van een legende Johan Mühren blikt terug op geweldige carrière

Johan Mühren blikt terug op geweldige carrière

Na een aantal gloriejaren heeft ZVV Volendam – inmiddels RKAV Volendam zaal – het dit jaar moeilijker dan ooit. Dat is terug te leiden naar het pensioen van meerdere spelers, maar in het bijzonder natuurlijk Johan Mühren, één van de meest succesvolle Volendamse zaalvoetballer aller tijden die het zelfs tot international heeft geschopt.

Als Mühren zijn droom om profvoetballer los moet laten, komt hij terecht bij de Zaterdag 2 van RKAV Volendam. Op het veld welteverstaan. ‘Jopie’ wordt aldaar onder de vleugels genomen van de meest legendarische trainer ooit. Dorus de Kip. Hij staat aan de basis van de glansrijke carrière van de goaltjesdief. ,,Genieten! Geluk was heel gewoon in die tijd en dat was de kracht van Dorus. Het was iedere wedstrijd vanaf de start tot we – meestal vrij laat – uit de kantine kwamen, keihard lachen. Dorus speelde daar een enorme rol in. Ik heb vijf jaar bij de zaterdag-selectie gezeten, waarbij ik af en toe bij het eerste elftal mocht meedoen. Het hoogtepunt was toch wel het kampioenschap met de Zaterdag 2 in de hoogste klasse.”

Combineren

Terwijl hij nog in de FC Volendam-jeugd speelt – waarin hij dus stiekem voor Wooncentrum Veerman uitkomt – scoort de beste strafpleiter van Nederland en omstreken in de zaal aan de lopende band. Het brengt hem op de korrel van ZVV Volendam. Eenmaal bij ZVV staat Mühren direct in het eerste elftal. ,,Ik ben nooit bekend geworden om mijn dubbele schaar of wat dan ook, maar de bal moet in het netje.” En dat gaat-ie altijd. 

,,Na de eerste periode bij Volendam ben ik naar Ter Beek gegaan. Daar heerst een beetje een Surinaamse vibe en ik paste er heel goed bij. Ik speelde daar met neef Camiel en Moes Rebel. Ik heb daar een mooie tijd gekend.” Toen Mühren terug kwam naar Volendam, werd hij topscorer van Nederland. Desondanks degradeerde ZVV Volendam. ,,Toen kwam ook Vic Hermans van het Nederlands team kijken. Die zei vervolgens: ‘Ik kan niet iemand van een team uit de eerste divisie selecteren. Dus ben ik naar Hoornse Veerhuys gegaan en heb later mijn debuut in het Nederlands team gemaakt.”

Superduo

Na spelen voor ‘t Hoornse Veerhuys en Hovocubo wordt het Dynamo Lelystad waar Mühren wordt herenigd met zijn goede vriend Moes Rebel. Ook Eric de Jongh maakt deel uit van de selectie. Zij zorgen ervoor dat Mühren kan uitgroeien tot een ware doelpuntenmachine. ,,In mijn tijd bij Lelystad had ik Jan Bami al elke week aan mijn fiets hangen. Hij had een plan om een topteam samen te brengen zonder gedonder. Dus kwamen Danny en Michael Pier, Frank Boogaard en mijn persoontje naar ZVV Volendam. Daarbij hadden we nog Maurice Buys, Sijmen Molenaar, Kevin Mühren, Robin Drum, Robin Ballap en Jack Steur op doel. Een gezellig team dat vrijwillig degradeerde uit de Eredivisie om weer te bouwen aan een goed team. Een gouden zet van Jan Bami. Jan en Camiel Schilder waren geweldige trainers voor ons op dat moment. De wedstrijdbesprekingen waren twee woorden. Dig In! Ingraven en op de counter toeslaan. En dat deden we dusdanig goed dat we met gemak tweede werden. Gelukkig werd Knooppunt kampioen, want we wilden niet promoveren. Vooral na de wedstrijden was het feest. Iedere vrijdagavond ladderzat uit de kantine naar de Molen om een uur of 3.00 naar huis. Die sfeer was fenomenaal.”

Gloriejaren

Als Hjalmar Hoekema naar Volendam komt, is het klaar met het halfgebakken werk. ,,Niet promoveren?’, hoor ik Hjalmar nog zeggen. ‘Zijn jullie gek geworden?! We hebben playoff-materiaal in huis!’ Hij gaf ons écht het idee dat wij echt tot de beste van Nederland behoorden. Die bluf en die air heb je ook nodig. We werden vervolgens met gemak kampioen en keerden terug in de Eredivisie. Weer een jaar groot feest. Weer regelmatig half naakt in de Molen. Beetje half schuilen achter het goddelijke lichaam van neef Kevin. En ook de terugritten in de bus waren legendarisch. Die bus viel zo nu en dan bijna om.”

Om hoge ogen in de Eredivisie te gooien, weet Johan dat het nog ontbreekt aan één schakel. Een speler die makkelijk een mannetje passeert. En dus vraagt hij zijn goede vriend Moes Rebel of die naar Volendam wil komen. Het blijkt een gouden greep. ,,Moes is geen makkelijke jongen, maar het klikte bijzonder goed. Normaal gesproken kon je hem als Volendam niet zomaar halen, maar hij was inmiddels 36 en wilde nog wel een uitdaging aangaan op het hoogste niveau. Het zou een legendarisch jaar worden. Met afstand het mooiste jaar van ons allemaal, denk ik.”

Hoogtepunt

Volle zalen, legendarische wedstrijden met uiteindelijk een halve finale van de playoffs als resultaat. ZVV Volendam eindigde dat jaar als nummer 3 van Nederland. ,,Met tien Volendammers en Moes Rebel speelden we de sterren van de hemel. Als je die wedstrijden terugkijkt. Geweldige goals. De spanning. Soms in de laatste minuut nog de winnende. Met Maurice Buys in bloedvorm. Geweldig! Of ik na dat seizoen had moeten stoppen? Ik weet het niet, maar ik vond het te vroeg om te stoppen. Was nog fit en we hebben daarna nog twee seizoen echt wel goed gespeeld. Prima jaren, maar het hoogtepunt van dat jaar – waarin we bijna de finale van het Nederlands kampioenschap haalden – is niet meer bereikt. Mijn loyaliteit naar de club toe was echter groter dan mijn eergevoel om op het hoogtepunt te stoppen.”

Lovende woorden

En Mühren zou Mühren niet zijn als hij niet zijn eigen hoogtepunt zou creëren om te stoppen. In zijn laatste wedstrijd – uit tegen White Stones – maakt hij namelijk een hattrick. ,,Zo heb ik in stijl afgesloten”.

Afgesloten zoals hij begonnen is dus. Met het scoren van doelpunten. Iets waar het dit seizoen zo vaak aan ontbreekt. Kansen te over, maar het gaat vaak mis in de beslissende fase. Trainer Hjalmar Hoekema denkt dan ook nog vaak met weemoed terug aan zijn goaltjesdief. ,,Neusje voor de goal, die man. Hij schoot ze makkelijk binnen en liet het ook zo makkelijk lijken. De jongens die nu bij ons spelen hebben hem eigenlijk niet goed gekend als speler en dat is doodzonde. Ze hadden namelijk nog heel veel van hem kunnen leren. Johan stond altijd goed en kon daarom direct op doel schieten. Tegenwoordig nemen ze de bal nog even aan en dan ben je te laat. Dat gaat gewoon niet op dit niveau. Johan had de gave om overal en altijd te scoren. Ook qua mens is het een echte topper. Een mooie kerel die je er goed bij kunt hebben in de groep. Hij is zo goed in het op scherp zetten van de spelers. Het is echt zonde dat hij het niet meer kan combineren met zijn drukke leven, want het is een geweldige kerel waar je écht mee kunt lachen. Hij heeft het echter goed voor elkaar en ik wens hem niets dan goeds.”

Interview/verslag Jan Koning (Lollie)